σπειραντικός

-ή, -όν, Α

φρ. «μάχαιραι σπειραντικαί» — μαχαίρια με οδοντωτή κόψη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπειρῶμαι μέσω αμάρτυρου ρ. *σπειραίνω ή ρηματ. επίθ. *σπειραντός].